Daha önce bir ağacımla ilgili yazmıştım. Bu yazı o ağaç hikâyesinin devamıdır. Okumamış olanlar veya hatırlamak için yeniden okumak isteyenler için linki sayfanın sonuna koydum. Başına koymak daha uygundu ama teknik durum müsaade etmedi.

Ağacım komşu bahçenin sınırları içinde, hemen duvarın kıyısında. Dalları bana doğru, benim pencereme doğru nerede ise içeri girecekmiş gibi uzanıyordu.

Komşum: Genç bir karıkoca.

Sanıyorlar ki çimleri ne kadar çok sularlarsa o kadar güzel olacak. Hâlbuki çimleri muntazam olarak kararında sulamak gerek aksi takdirde yaşlanıyor, ömürleri kısalıyor. Önceleri hortumu daha sonra da taktıkları fıskiyeyi sabaha kadar açık bırakıyorlar ve ben uykumda fıskiyenin dönerken çıkardığı çıt-çıt-çıt sesini duyuyorum. Küçük sarı boru çiçekleri açan ağacım Akdeniz bitkisi olduğu için fazla sudan rahatsızlandı ve kurudu. Kurumazdan önce benim bahçeme bir tohum attı. Fidan boyumu aştı ve ben çok sevinçliydim ki: Yan bahçeden gelen suyla, minik ağacımın içinde bulunduğu, bahçemin duvar kıyısındaki iki metre genişliğindeki alanı su basınca o da kurudu.
Ve, ve bu yaz ne göreyim?
Bu kez bahçenin su basan kısmına uzak bir yerde yeniden filizlenmiş. Hem de öyle uygun bir yerde filizlenmiş ki: Görmelisiniz.
Masa koymaya yer kaldığı gibi masaya gölge yapacak bir yerde dimdik duruyor ve şu anda boyumu aşmış durumda.

Ben minik sarı boru çiçekleri açan ağacımı çok seviyorum.
Ben, büyüyünce, gövdesi kalınlaşınca ona sarılacağım.
Ben onu koruyacağım.
Ben yeni kardeşlerini yetiştirmeye çalışacağım.

Ben sarı boru çiçekleri açan ağacımı koruyacağım diyorum ama o sulak kıyıdaki diğer ağaçlarımı nasıl koruyacağımı bilemiyorum.
Minik mor çiçekli çalılarım, Beyaz Zakkumum ve Çin Güllerimin ve hatta yakındaki adını bilmediğim bir cins güzel çam ağacımın sonu ne olacak bilemiyorum.
Mor çiçekli çalılarımın bazı yaprakları beyazlaştı bile, katmerlisi suya daha az dayanıklı galiba onun yaprakları beyazlandı.

Komşuma üç kez anlattım durumu ama anlamadı.
Üstelik ona kalorifer dairemi de su bastığını gösterdim.
Paslanan kalorifer kazanını da gösterdim.

Su bileklere gelecek kadardı.

Yine umursamadı.
Yine yanlış sulamaya devam ediyor ve üstelik de yer altı sularını ziyan ediyor.
Gelen suyu tahmin edebilmeniz için şunu söyleyebilirim. Geçen yıl Alaçatı’yı sel bastıran sağanakta bile kalorifer dairemi su basmadı.

Resimde kuruyan ağaç ve kurusun diye kapısını açık tutmak zorunda olduğum kalorifer dairesinin resmi.

http://www.aylacongar.com.tr/haber_detay.php?id=5729


AYLA Aytuna Congar
17 09 2015